سخن سردبیر

نشریۀ مدیریت صنعتی مفتخر است که برای توسعه و رشد صنایع کشور در بستر زنجیره‌‏های تأمین، همه نوع دستاوردهای علمی و پژوهشی پژوهشگران و استادان فرهیخته را در عصر فناوری‏ های تحول‌‏آفرین دیجیتال منتشر کند.
 هدف شرکت ‏های صنعتی دنیا از دیجیتال‏‌کردن زنجیرۀ تأمین‌شان، بهینه سازی هزینه، تحقق چابکی، سرعت و در عین حال، به حداقل‏‌رساندن ریسک، از راه حل‌‏وفصل اساسی مسئلۀ شبکه‏ های جهانی زنجیرۀ تأمین است تا به مزایای رقابتی دست پیدا کنند. در این شرایط، دیجیتال‏ سازی بیشتر به‌‏معنای بهینه‌‏سازی است.
گسترش جهانی واقعیتی است که بسیاری از سازمان‏‌ها، خواه دیجیتال باشند یا نه، در محیط ساخت و تولید پیش روی خود می‌‏بینند. کم‏‏ک کردن از فشارهایی که برای کاهش حاشیۀ سود محصول و افزایش رقابت در بازارهای داخلی وارد می‏شود، ضروری است. با این حال،‏ سازمان‏‌ها، هر روز بازارها، منبع‌‏یابی جهانی‏ و همچنین، ارتقای عملیات فروش خود را گسترش می‏دهند.
علاوه بر این، مطلوبیت و ارزش احتمالی دیجیتال‌‏سازی، شرکت‏‌ها را وسوسه می‏کند؛ زیرا تسهیم دانش، همیاری، خودکارسازی فرایندها و رواج تحلیل مبتنی بر یادگیری ماشین را از طریق جریان اطلاعات امکان‏پذیر می‏سازد.
چابکی یکی دیگر از عوامل ارزشی‏ای است که با دیجیتال‏‌سازی زنجیرۀ تأمین حاصل می‏شود.
مزیت نگاه متمرکز به زنجیرۀ تأمین انتهابه انتها رؤیت‌پذیری را به‌‏ترتیب خاصی میسر می‏کند که یادآور «برج مراقبت» است. این دیدگاه سطح بالا، آگاهی و بینش بی‌درنگی را فراهم می‏کند که برنامه‌‏ریز برای اتخاذ عمل مؤثر لازم دارد.
فناوری دیجیتال در تک‏تک حلقه‏‌های زنجیرۀ ارزش نفوذ می‏کند و سبب افزایش کارایی،‏ شفافیت، چابکی و اتصال و بسیاری مزایای ملموس دیگری می‏شود که شرکت‌‏ها می‏توانند از آن‌ها برای ساخت زنجیرۀ تأمین سریع‏تر، پاسخ‎گوتر و دقیق‏تر استفاده کنند.
هر شرکتی، وقتی ملاحظات زنجیرۀ تأمین را بررسی می‏کند با نیازها و مشکلات متفاوتی روبه‌رو می‏شود. وقتی راهبرد زنجیرۀ تأمین دیجیتال را تعریف می‏کنند، باید از بیرون به داخل کار کنند؛ یعنی از مشتریان شروع کنند تا به تأمین‌‏کنندگان برسند.
یکی از نتایج بی‌‏تردید انقلاب دیجیتال، افزایش سطح انتظارات مشتریان و بهبود عملکرد رقبا در بازارهای جهانی است. استفاده از راه‏ حل‏‌های دیجیتال در سطح زنجیرۀ تأمین، راهی مؤثر برای نتیجه گیری سریع در هر دو بُعد، یعنی تجربۀ مشتری و مزیت رقابتی‏ است؛ اما همۀ شرکت‏‌‎ها از نظر فنی هوشمند نیستند یا برای پیروی از هر روند دیجیتالی تمایلی نشان نمی‏دهند.
مدیران اجرایی شرکت‏ها،‏ به‏‏ ویژه در برنامه‏‌ریزی فروش،‏ بازاریابی و عملیات، متوجه‌ند که مشتریانشان خواهان تحقق انعطاف‏ پذیری و چابکی از طریق زنجیرۀ تأمین دیجیتال‏ اند. علاوه ‏بر این، می‏دانند که وقتی انبوه محصولات دیجیتالی پیدا می‎شوند که مشکلی را حل کنند، بازار فناوری دیجیتال قطعاً شلوغ ‏تر، پیچیده ‏تر و سردرگم ‏کننده‏ تر خواهد شد. همچنین، ‏می‏دانند که شرکت‏های‏شان دیگر نمی‏توانند تعلل کنند، چون بعید است رقبا تعلل کنند و ابتکار عمل را برای دیجیتال ‏سازی و رسیدن به مزیت رقابتی به دست نگیرند.
در این راستا از پژوهشگران و نویسندگان محترم، درخواست می‏کنیم که با مراجعه به سایت نشریه، به حوزه ‏های اعلام ‏شده توجه ویژه مبذول فرمایند.